12
kendisi ile en büyük yanılgı bir 'sistem' olduğu düşüncesidir. sosyalizm için belki bir sistem diyebiliriz fakat komünizm için asla. komünizm birinin çıkıp 'beyler bişey buldum, herkes eşit olacak' demesiyle ortaya çıkmış bir düşünce değildir. bir felsefedir, bir yaşayıştır.
çoğu zaman bir ütopya olmakla suçlanır. verili dünyanın aklı ile böyle düşünmek pek de abes değildir esasında..fakat büyük resme bakacak olursak komünizm ayakları en fazla yere basan felsefedir.
çoğu zaman 'din düşmanı' olarak suçlanır. komünizmin din gibi bir kaygısı yoktur. nasıl din başlı başına bir öğretiyse, komünizm de yine başlı başına bir öğretidir, disiplindir. 'komünizm gelince dinim özgürce yaşayamamaktan korkuyorum' diyen bünyeler, bugün başörtülü arkadaşları üniversiteye giremediğinde neler hissediyorlar merak ediyorum.
çoğu zaman bireyi yok saymakla suçlanır. bu noktada bir şeye değinmek isterim. sovyet sosyalist cumhuriyetler birliğinde esasında bu noktada benim de tasvip etmediğim bazı uygulamalar dikkat çeker. sovyetler birliği döneminde, devlet köylere kitaplar gönderir, köylü halkın yararlanabilmesi adına. fakat bu kitaplar arasında bir tane bile fyodor mikhailovic dostoyevski kitabı bulunmaz..fazlaca bireyci bulunur devlet tarafından dostoyevski..üzücü tabi..fakat komünizm felsefesi esasında şunu söyler: bir insan başkalarını da özgür kılmak için özgür olmak ister. yani birey kendi için istediğini esasında toplum için istemektedir. bu biraz 'bir insan neden komünist olur' sorusunun da cevabıdır.
uzun lafın kısası, komünizm bir felsfedir, karşısına 'rakip' olarak getirilen sistemlerin hiçbirisi insanı, doğayı ve bu ikisi arasındaki ilişkiyi bütünüyle ele almamışken komünizm bunu yapmış ve ayaklarını yere basmıştır.