29
kendinize yok yere iÅŸ icat etmektir.
zamanında icat ettiğim işin belasını hala çekiyorum zira. hala bilgisayarımın orasından burasından hönkürerek yazdığım yazılar çıkıyor sana. ben hala, ısrarla ve büyük bir sabırla seni seviyorum.
Çok kalbimi kırıyorsun ve de çok; çok canımı yakıyorsun; ama seni seviyorum.
Alacağım canımla aranda yemyeşil gözlerin duruyor; romantizmi senden öğrenecek değiliz, biliyorum ne denli umutsuz.
Biliyorum neden bu haldeyim.
Neden bu kadar uzakta olduÄŸunu biliyorum.
Neden asla yakınımda olmayacağını biliyorum.
Ve ben ısrarla, tüm gücümle, tüm hırsımla ve benim hastalıklı sevme becerimle seni seviyor, seni sadece seni düşünerek öldürüyor ve yokluğuna bile sarılıyorum. Yokluğunun verdiği tarifsiz acıya bile sarılıyorum.
Bu işler konusunda tarihte asılı kalan ve kimsenin elime su dökemeyeceği mükemmel şanıma bir yenisini ekliyorsun.
Acıdan kıvranıyorum lan, karnın tarifsiz derecede ağrır ve sen bükülünce geçer ya, kendine dönüp kafanı doldurunca, fiziksel acılardan medet umuyorum. Beni öldüreceğin günü iple çekiyorum. Küçük küçük parçalar kopuyor içimden.
Sanki kendi kendimi yakacak cesaretim bile var, ama iÅŸte seni seviyorum.
Seni unutunca dünya başıma yıkılacak gibi oluyor.
bugün 4. yılımız, umarım 5. yıl yazım sensiz olur. umarım senden kurtulmuş olurum.