1
belli bir sebebi olmaksızın, ansızın başıma gelen şey. neyse ki öyle uzun bir hikayem yok üzülecek. aslında iyi bir şey mi bu kötü bir şey mi insan bilemiyor. sebepsiz mutsuzluk gibi sebepsiz ağlama da en kötüsü gibi geliyor bana. sebebi olsa insan yas tutabilir belki, anlamlandırabilir hiçliğini. ama sebepsiz olunca ilaçlar devreye girer. ağlama krizi diyorduk. derste bir kere başıma geldi neyse ki. hazırlık olunca bir lise havası var ama biliyorsunuz. sonrasında gülden hoca epey konuştu benimle. onun sayesinde biraz toparladım sanırım. bu yüzden ne kadar iyi bir hazırlık hocası olduğundan daha önce başka bir entryde bahsetmiştim. ankara'da okumanın kötü yanlarından biri de buradan geliyor sanırım. istanbul'da iken ufuk çizgisine bakıp ağlamak daha fazla işe yarıyor. durduk yere ağlamalarını azaltıyor. deniz göz yaşını içeriyor sanki. ankara'da öyle mi? bütün toprak, ağaç, ev , hepsi göz yaşına muhtaç sanki. ama beni en çok kendine çeken şeylerden biri de devrimde koşarken ağlamak. gerçekten bunun gibisi yok. acı çekmekten hoşlanıyor gibi görünmeyeyim de. yaşanılası şeylerden. sebepsiz yapmayın tabi, sebebi olsun. canınızı acıtan bir sevdiğiniz olsun. ne bileyim curve size 50 bassın falan.
#89572 nihil |
10 yıl önce