25
Kalender şekilde mevsimler içinde yürüyen bir garip,
Akşamın perdesi inerken görünce şaşırdı, sonbaharın..
Reyhanlar açar kalbimde, elinde kokusunu bırakacak...
Aksları ki gecenin, altından ışıltıda beraber otururken,
Nalanlar çoktan kışı atlatıp teninde densizce açmıştı...
Lirik satırlarım yetmez ki o değirmen taşının üzerinde,
Ilık bir esinti gibi ruhu okşayan sessiz haline...
Karlar yağdı tüm günahlarımı örterken senin yanında,
Titredim, yorgun ruhumla seyrettim bütün semayı,
Aynadaki bir gerçek gibi gördüm, inanılmaz ihtişamı...
Anım senle geçen, zahirde görünen yıllara bedel,
Yıldırımlar çakarken kalbimde sessizce durdum...
Dilim çoktan tutulmuştu, endamının kudreti karşısında...
Irak dursa da bedenim, dokunmasa da sana ellerim;
Nihayetinde ulaşılabilecek ümitlerle dolu garip kalbim...
Leylak gibi baharımda açan, yitik umutlarıma dokunan,
Itırının cazibesi ki yürüdüğümüz yollardaki açmaya çalışan;
Kalbi tomurcuklanan tüm çiçeklere kayıtsız rehber olacak...