1
çok sıkıntılı bir durumdur..
insanın kendisini sevmesi doğası gereğidir, olması gerekendir aslında*, mutlu olmanın ilk şartıdır belkide..çoğu mutsuz insanında ilk tökezlediği yerdir..
doğal değilse üstünede mutsuzluğun birincil sebebiyse neden olur peki?
benim şu ana kadar anladığım kadarıyla her şeyin başladığı yer,kutsal sevgi duyduğunuz birisinin yada bir şeyin sizi sevmediğini algılamaktır..herhangi bir şey olabilir aslında***ve tüm kalbinizle sevdiğiniz şeyin sizi sevmediği düşüncesi beraberinde sizin sevilmeye değer birisi olmadığınız düşüncesini getirir..şanslıysanız kutsal sevginizi nefretle değiştirir kendinize dokunmazsınız , bunu beceremediğiniz an o acınası ve kendi içinde çelişkilerle dolu olan yola girmişsinizdir bile..
kendinize karşı olan doğal sevgiyle mücadele edersiniz ardından , kendinize acıyabilmek için* sefaletin içine kollarınızı açarak girersiniz..ve bu durum giderek kendini besler daha fazla acı daha fazla tiksinti istersiniz kendinize ki özsevginizin kırıntıları bile yok olsun..
kolay değildir ama kendinden kesin bir şekilde nefret etmek yada kendini sevmemek , çünkü hayatı insanları dünyayı sevmemeye götürür..fiziksel karşılığı intahardır denebilir sanırım..
ama en başından mutsululuğu yada mutsuzluğu bir şeyin sevgisine bağlamak tembelliktir , yapılmaması gerekendir..önce kendi içinde mutlu olmalı insan*
#77606 respector |
11 yıl önce