3
staj yaptığım yerdeki mühendislerden biri.
baya entel tipli bi adamdı aslında hemide okumuş mühendis olmuş ama insan olma yolunda katetmesi gerek çok yol var.
ne zaman tuvaletten çıkarken görsem el yıkamazdı. birgün yine el yıkamadan çıktı tualetten. hava güzeldi lakin ofisin içi bunaltıcı derecede sıcaktı. bundan olacak ki dışarıya yöneldi. kapının önünde mütemadiyen atölyede yapılan kaynağı izliyordu. ardından ben de dışarı çıktım. işte tam bu sırada olanlar oldu. beni tanıyan mühendislerden t. bey yanıma geldi. halimi hatrımı sordu. sonrada onu gösterek "yoksa hala siz tanışmadınız mı" dedi. korktuğum başıma gelmişti. önce duymamış gibi yaptım. ama t beyin niyeti çok ciddiydi. "yok hayır tanımıyorum" dedim. yanına kadar gittik. "bak x bey bu da yeni stajerimiz" dedi beni gösterek. "hayır hayır lüften olmasın" diyordum içimden. hani hayatta bazı anlar olurya kadere karşı gelmeye çalıştığınız ve asla değişmeyeceğini bildiğiniz ama yinede umut ettiğiniz anlar...ama artık çok geçti "merhaba genç mühendis" dedi elini uzatarak. herşey bitmişti, buraya kadardı. mecburen elimi uzattım ve evet çoktan elimi kavramıştı bile....
tuvaletten çıkınca el yıkamamak ney ya. nasıl bu kadar iğrenç olabiliyorlar anlamış değilim. o ellerle bide yemek.... düşünmesi bile iğrenç ötesi.
hayır yani hepi topu bi kaç dakikanı alacak birşey için bu kadar iğrençleşmenin ne anlamı var.
#75945 fenomenon |
11 yıl önce