17
ülkede tam anlamıyla bir liberal yapıyı isteyen ve kendini vahşi kapitalizmin çarklarında hayal eden, emperyalizme hizmet etmeyi kendine ahlak edinmiş, yobazlaşmış kişiler tarafından yönetilmeyi seçen, her türlü olayı dine bağlayıp insanları bel altından vuran, über özgürlükçü olduğunu savunup insanları fişlemeyi ve hedef göstermeyi kendine şiar edinmiş, 100 yıl önceki kamalizmi diktayla suçlayıp 10 yıllık akpnin yaptıklarına, bütün otoriterleşme eğilimlerine göz yuman, ayrıca dönemin şartlarını bilmeden 5 yaşındaki çocuk gibi "banane ya banane öyle işte öyle işte" der gibi papağan gibi aynı şeyleri tekrarlayarak kemalizmi bitirebileceğini sanan kişilerle tartışılmaması gereken konudur. çünkü tartışmalar uzlaşmak için yapılır. siz onu ikna etmeye çalıştıkça o sizi kandırmaya çalışır çünkü kendisi de kandırılmıştır. ayrıca günümüzün en büyük eksikliği kemalizmi adam gibi eleştirebilen insanların eksikliğidir. merak edilmesin, eğer türkiye yeniden bir aydınlanma çağına girecek ve bilinçli bir topluma dönüşecekse bu kemalizm veya türevi bir aydınlanma ideolojisi ile mümkün olabilecektir. bir de allah aşkına her kemalistim diyene inanılmasın ahmet taner kışlalı, uğur mumcu gibi insanlar referans alınsın eleştirilirken.