12
hep merak etmişimdir, acaba insan ruhu bedeninden ayrıldıktan sonra cenazesini, yakınlarını, ardında bıraktıklarını görebiliyor mudur diye. işte insan bunu düşününce zerre kadar da olsa nasıl bir şey olduğunu kavrayabiliyor. korkusu da hep bu yüzden. aslında ne kadar kötü de olsa kendine göre yaşamı, daha iyisi yaşama umudunu hep besliyor içinde. kaybedecek bir şeyi olmadığını düşünüp ölüm korkusu olmayan insan bile aslında ölümün kendisinden değil, sonrasında karşılaşacaklarından korkar bence. yapmış olduklarından, hesabını vereceklerinden, asıl yalnızlığından. böyle şeyler. ürperdim.