1
aynı başlaması gibi bir sabah kalkıp farkettiğiniz durum. aşkın bitmesi de başlaması gibi aynı; ikisi de süreçlerini gizlice yaşatıyor ve farkındalığınız bir anda oluyor. ben bu sabah kalktım ve farkettim ki iki senedir içimi acıtan o ağırlık gitmiş. bu sabah kalkıp onu düşündüğümde birkaç kusuru bile olduğunu farkettim, dün gece her zamanki gibi düşünürken yoktu hiçbir kusuru. ben bu sabah kalktım ve hafiflemiştim. gülmekle ağlamak, yaşamakla ölmeyi istemek arasındaki gel-git ruh halim stabildi bugün. aşık olunan kadınla anlamlı hale gelen -herşey- artık sadece benim içindi; özgürüm artık.
"aşk hiç biter mi?" diye soruyor şu an kulağımdaki şarkıda kadın. bitmesin diye binbir şeye bölüştürmüş aşkını. ama hepsi bitiyor. yinelenen şarkılar bağımsızlığını ilan ediyor- ben kimsenin değilim-, kahve kokusu, dolmuş sırası, deniz kıyıları... hepsi sadece kendi anlamını taşır oluyor bir sabah. bitmez derken ve bitmesini dilerken sizi dehşete düşüren her ayrıntıya "aşk" deyiş, hepsi bir anda gidiveriyor. ayrıntıları geç, iki yıl boyunca sürekli düşünerek kazandığınız ve artık sizin olan o gözler, aşık olunan kadının gözleri, sadece onun görmesine yarıyormuş; farkediyorsunuz. vay canına...
sizi sıradışı kılmış o sıradışı kadının sıradışı aşkı bitince; kadın sıradanmış farkediyorsunuz ve siz sıradanlaşıyorsunuz. sıradan olmanın dayanılmaz hafifliğiyle iki yıldır yap-a-madıklarınızı yapabileceğinizi farkediyorsunuz - oley; belki artık uyuyabilirim bile!