1
sözlük yazarlarının kendilerine itirafları gibi bir şeydir.
hayallerim vardı benim.
ne de güzellerdi. odtüye gelecektik, genetik okuyacaktık, sonra da dünyanın en tanınmış bilimadamlarından olup babamın hastalığına çare bulacaktık.
bazen geriye dönüp bakıyorum da çok küçük ayrıntılar nelere mal oluyor.
şu an bulunduğum durumda da ülkeme yararlı olabileceğimi düşündüğümden burdayım, burda olacağım.
insanın hayallerinin peşinden koşması kadar hoş bir şey yok. özgürlük hissi hiçbir şeye değişilmez, değişilmemelidir de.
bazen kendime çok kızıyorum. diyorum ki olm, sen ne mal bi adamsın. mal adamı da geçtim, çok fazla başkalarını düşünüyorsun, başkaları için üzllüyorsun.
kendi kendime konuşmalarım devam ediyor. düşünüyorum, hakikaten de şu an arkasından küfürler savurmam gereken eski sevgilinin ardından bir vicdan azabı duyuyorum ve üzlüyorum. o beni üzmedi mi? üzdü elbet. ben de onu üzdüm.
bundan üç ay önce tek bir gözyaşı için hayatımı vermeye çekinmeyeceğim insanı ben şu an kastederek, hem de gerçekten, üzüyorum, gözyaşlarına boğuyorum. onunla son konuştuğumda bana diyor ki, "kanser olacağım senin yüzünden. yüzümden düşen bin parça, sigaraya dahi başladım, ama sen yoksun."
sanki kalbim, söz konusu tekrar birlikte olma konusunda gelince taş kesiliyor, onu düşünemiyorum.
kendime kızıyorum.
ve evet, onun için hala üzülüyorum...
#14649 raistlin |
15 yıl önce