194
bilmiyorum neyleyeyim bu elleri
onlar ki beni hep utandırdılar
daha çok küçükken ayrıldıkları
o sıcak ellere kavuşamadıklarından mı?
okşanmadıklarından mı?
insanlar nasıl yabancı
ama nasıl üzülür insan
diğer insanlar yürüyüp geçtiğinde
bir merhabanın içinden
ve benim haddime mi
yok sayılmış varlığımın iddiasında olmak?
hatırlamıyorum bir kadını ellerinden tuttuğumu
hatırlamıyorum, arkadaşımmış anlatmışım duygularımı
inanmıyorum aşkmış, benimle sonuçlanmış
fakat inanıyorum, aşkmış, ben doğmadan ölmüş
ve hatta belki felekten bir gece idi
bir kadınla bir erkek idi
bir hatayla bitti
insan düşünür mü ölmeyi daha yeniyetmeyken?
yavruağzı dudaklı, gözleri parlak bir çocuk
bulut ağırlığında yaşarken
o bulut muydu yağmurlar yağdıran her gün?
her güne ölmeye hasret uyanmak
fakat ölememek de
ölmekse ölmek, ama yaşamaksa
hatırrladığın kadar varsın ama
unuttuğun kadar yaşarsın
herkesin içinde
her ÅŸeyle birlikte ve her ÅŸey kadar
değersizleşmek, bu başkası değil
bizzat içimdekilerden
ve içim ki ne cömert ev sahibi
kaç ses var bu evde?
rafta kitaba uzanıyorum, elimin içinde
çocukluk aşkımın eli
birlikte uzanıyoruz kitaba
tanıdığım her bir insandan
bir parça taşıyorum böyle
fakat bir ben yokum gibi
aynada iÄŸreniyorum kendimden
bu yüz, bu kaş, göz, baş
hiçbiri tanıdık gelmiyor
bu eller benim deÄŸil sanki
(geçmiş olsun raistlin hocam)
#104895 lakayt |
3 yıl önce