336
birkaç haftadır çok yavaşlayan sözlü
yukarıdakini yazmışım en son öyle taslak kalmış. sözlük de ölüydü zaten bilmem ne kadar zamandır. 2-3 ayda bir ne olmuş diye bakarım ya açılmaz, ya giriş yapma kısmı çalışmazdı. Bu akşam ne olduysa bir baktım sol taraf değişmiş, hayyydi bissssssmillah 100 tane mail şifre kombinasyonuyla başardım. Çok zaman geçti ama ben hala bomboş gereksiz cümleler kuruyorum. *
buraya üye olduğumda hazırlıktaydım, yurtta oda arkadaşlarımdan gizli gizli takılır yazdıklarımdan çekindiğimden sözlüğü kimseye yayamazdım. eşşşşşek kadar oldum affedersiniz okul bitiyor 1 dönem kaldı, alestir proftur girdik, büyüdük de yüksek yapmaya uğraşıcaz. aman sanki bi sana zaman geçti diyorum şu an kendi kendime, yine boş boş uzattım. Hatta uzattığıma dikkat çekeyim, farkında olduğum belli olsun da sempatik görüneyim diye gevezelik ederken daha da bi uzattım. Madem doğru mail şifre kombinasyonunu tutturabildim biraz daha uzatayım.
Ağlamaklı yapıyor bu sözlüğün arkaplanını (kendi custom arkaplanım da dahil, unutmuşum görünce hüzünlendim), sayfa düzenini görmek. Yani aslında hoş bir anı ama genel olarak burada geçirdiğim zamanda arkaplanda ufak yaşamımda olanları -olmayanları daha doğrusu- hatırlamak. Şöyle uzun zamandır almadığınız bir kokuyu alınca eski anılara dönmek gibi, bu sitenin outlineı da beni hazırlık ve birinci sınıftaki rezalet ruh halime ışınlıyor sanki. tek bir arkadaş yok. tek bir uğraş, hobi, beceri yok. sadece bir şeyler dinliyor belki kitap okuyorum. ineklemekten başka da yapacak iş yok, notlarım iyi ama aşırı mutsuzum. uyan, derse git, yurda dön, reddit sözlük ne varsa scrolla, yat zıbar. Anında tekrar hüzünlenince bir arpa boyu yol gitmemişim gibi hissettim tekrardan. Ama bir yandan tatlı da bir şey, nostalji falan işte. Boktan günler boyu şuradaki iki entry günümün highlightı olabiliyordu ne yalan söyleyeyim. müdavim abilerim ablalarım iyi ki vardınız diyesim geldi.
Daha tüm -görece- yeni entryleri okumadım ama kimse öyle life update yapmamış gibi sanırım, ben de pek oralara girip paragraflar döşemeyeyim. sadece insanlarla hiç iletişememeyi ve gün içinde konuşmamaktan sesime yabancılaşmayı atlattım diyebilirim sanırım. bir de beşeri bile olsa okul zor...
-ekleme-
dayanamadım hazır kimsecikler yokken artık aklıma ne gelirse döşeyeyim bari. günlük falan tuttuğum da yok, burayı da max 3-4 kişi okuyacağından yeterince güvenli gibi xd*
hmmmm, 2017de ölmüş buralar. sonra 2. sınıfa başladım, o sıralardı sanırım. geri zekalı gibi çap yapmaya kalkıştım ben fizikten. zaten bitirmem diye emindim de dilekçe falan uğraşmadan fizik calculus almak istedim. sn mühendis arkadaşlarla birlikte calculus 1-2, fizik 105-106yı aldık, sonra baktım diğerleri iyiyse de 106 fd geliyor hiç ikinciye çekesim de yok bi daha ders seçmedim kaydım düştü zamanla. ama bir beşerili olarak diğerlerinden aldığım a'lı b'li notlarla hala ezik havalar atarım. her neyse işte, o heves geçti gitti ertesi sene tarihten yandala başladım, evet derdimi s2m, bu dönem de bitiririm diyordum ama görünen o ki çakışmalardan olmayacak. 6 ders falan vermeme rağmen 2 saçma sapan must bi türlü programa sığamadı yıllardır.
Sıkıcı ders updateini geçersek, buralar kapandığı zaman bazı online mecralara takılmış bulundum. yerli yabancı birçok insanla iletişimim oldu ve garip ama bir grup chate göre baya samimi hoş etkinlikler yapan bir grubumuz vardı, kitap falan da okuyorduk hep birlikte faydalıydı yani. E ama tabii her şeyde olduğu gibi orada da bir bokluklar oldu, dağıldık. oradan 3 tane irl, 2 tane de hep konuşacağım long distance arkadaşlar edindim. Böyle online ortamlardaki tanışıklığı gerçek hayata taşımaya çalışınca gariplikler, awkward anlar kaçınılmaz tabii, ama diğerleri ileri seviye brain dead oldukları için -iyi anlamda- beni de biraz kabuğumdan çıkmaya mecbur bıraktılar sanırım. iç otizmimi kucakladım birazcık. O sıralar okulda bir unofficial kulübe takıldım, biraz insan yüzü gördüm, inişler çıkışlar olsa da minimal insan etkileşimi skilleri kazandım. Böyle anlatıyorum da dışarıdan bir pick up artist, bir iletişim eksperti olduğum sanılmasın. Yine normal insan fonksiyonuna ulaştım diyemem. Eh, çok da umrunuzda.
Sonra 1 seneden biraz fazla oldu, birine fena tutuldum, hatta gittim açıldım, ağlaştık kucaklaştık falan. baya baya karşılıklı his denen şey olabiliyormuş, platoniklik kader değilmiş, insanlar anlaşabilirmiş, problemler geçermiş, mutlu olunabilirmiş bazen falan böyle şeyler öğrenmiş oldum. Ballandıra ballandıra anlattığımı düşünüyorsanız ben her ufak insan interactionum için 1200 kelimelik esayler yazarım iki üç anahtar kelime verip şunu şunu anlat demeniz yeterli. inanılmaz boş yazma kapasitem var sadece ortam bulamıyorum.
Bu siteyi her gün farkında bile olmadan min 4-5 kez ziyaret etme üzerine olan kas hafızamı yitirdiysem de bakmaya çalışacağım. sol tarafa bakın feminist bile gelmiş :')
-ekleme 2-
sağımı solumu bilmiyorum.