kinyas ile kayra çok yakın dosttur soğukkanlı birer katil, torbacı yani kötü adamlardır. aslında çok zıtlardır ama ortak noktaları yaşama hastalığına tutulmuş olmaları ve zihinsel ölümlerini gerçekleştirmek istemeleridir.kitap zihinsel ölümlerini gerçekleştirmek için kinyasın kayraya silah zoruyla bütün hayatlarını yazmasını istemesiyle başlar. kitabın ilk bölümde aynı hikayeyi ikisinin ağzından dinleriz. kinyas kağıda ''kayra,
ne kadar yalnızsan o kadar uzağa gidersin. ne kadar terk edersen o kadar ölürsün.' demiştik. hatırlarsın... seni abijan'daki otel odanda gördüğün rüyalardan uyandırdığım için pişman değilim... ama bil ki, zihnin cehennemindir. sonsuza kadar yaşayacak. senin gibi. öldüğünde ise, sen orada olmayacaksın ne yazık ki!'' der ve kayrayı terk eder. bundan sonra onların seçmiş oldukları yolları okuruz.
kayra afrikada kalıp adam öldürüp tonla para kazanır ve 17 yaşındaki bir fahişe olan anitayla tanışır. anita ona aşık olur ama kayra zihinsel ölümünü kafaya taktığı için anitaya cinsel bir istek bile duymuyordur. anitaya para karşılığında ona bakmasını söyler ve anita kabul eder. yazmaya devam eder bu sırada ve son cümlesi olarak 'hiç bir şey yok' yazar.. ayrıca bu kayranın hayat felsefesidir.
kinyas ankaraya ailesinin yanına gelir. isminin tolga olduğunu öğreniriz ki niyeyse tolga dışında başka bir ismin yakışacağını düşünemiyorum. neyse kinyas'ı geride bırakıp tolga olarak hayatına devam etmek ister. kavgayı, suçu geride bırakır. bir işe girer, aşık olur.. türk filmi gibi bir sonla hayata döner, mutlu mesut yaşar... afrikaya kitabın başladığı yere dönüp kafasına sıkıp intihar etse benim için daha etkileyici bir son olurdu ama tolga kinyas'ı öldürüp yaşadığı hayatın tersi olan tolga hayatına geçmesiyle zihinsel ölümünü gerçekleştirir. kinyas yazdıklarını kayraya yollar ve şunu yazar: 'her şey var'.
kitapta karakterlerimiz hakan gündayla tanışır. ve kayra bütün yazılanları ona yollar.
''kötülüğümüzün, hayata kör bakışımızın nedeni aynı değildi. onun acısı ve acımasızlığı romanlardaki gibiydi. insani bir tarafı yoktu. kayra olmasının, içinde beslediklerinin dışında gözle görülür bir nedeni yoktu...''
''ama birden farkettim ki ne ben, ne de başka birisi hiçbir yere ait değildi. aidiyet bir kandırmacaydı küçük çocuklara anlatılan. hiçbir yerde hiç kimse beklemiyordu beni.''
''kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar? beni kim kurtaracaktı? ''kurtuluş'' dedim ''ankara'da bir mahalle.'' fazlası değil. belki bir de bob marley'in en iyi şarkısı. daha fazla düşünmeye gerek yok. adı her yerde, kendisi yok. kurtulmaya gelmiyoruz bu dünyaya. daha da saplanmak için buradayız. dibine kadar. onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce. mısırlılar uğraşmış efendileri kurtulsun diye. ama nafile. çaresi yok. kurtuluşu beklemek yararsız. gelmez çünkü. kontenjan dolmuş. biz daha çok kötülüğün sınırını zorluyoruz.
mucizeler bitti. doğmak yeterince mucizevi. başka bir tane daha beklemek aptalca. ölmek de ikincisi. bunların arasında da bir şey yok. kimse beklemesin...
anladım bir yangın merdiveni olmadığını. hayatın arka kapısı yoktu. gizlice sigara içilen karanlık bir boşluğu bile yoktu. her şeyi bilen, her şeyi bilmeye devam ediyor ve bana gülüyordu.''
''yaşayarak intihar etmeyi seçenlere yardım edilemez. bir stil meselesi. ya ağzına sıktığın bir otuzsekizlik ya da ölene kadar oksijenle zehirlenmek. seçersin ölümü.''
her sayfası
pearl jam kokar bu kitabın en azından bana öyle geldi. ilk bölüm
black, kayranın yolu
garden, kinyasın yolu
alivedır.
--
spoiler --