3
(bkz: iyi de bana ne)
2
bitirdiklerim, yitirdiklerim, kalmaya tenezzül etmediklerim…
kalmaya tenezzül etmeyişlerinizden kaynaklı bir telepati var aramızda.
okurum sizi, zihninizi değil kalbinizi.
ben iyiyim. hatrımı sormayın sakın, cevap vermiyorsam eğretiliğimden. yakışmıyor üzerime merhametiniz.
anlamsızsınız.
varla yok arasında tuttuğum bendeki araftasınız.
aklımın içinde kalsanız bile, kalbimin çok uzağındasınız.
dinlemediğim şarkılarda, yaşamadığım anılarda aklımdasınız.
kaldığınızda yoktunuz, gittiğinizde varsınız.
aynadaki ben oldunuz çoğu zaman, görmek istediğim ben; giz katmak üzere boyanmış, sır tutmak üzere adanmış.
bende “iyi”yi gördünüz. İyi kaybedendir. neden beni buna, beni olmayan bana yakıştırdınız?
bitirmek temasına kurulu cümleleriniz bende sizi yok ediyor. geç kalınmış cümlelerse eğer bana beni iade ediyor. ve aidiyet bu kez en sağlam temeline kuruluyor. ait olmak için yalvarıştayken tanrınıza, neden hep kaçamaktınız?
farkındaydınız. “kötü”ye kötüyle cevap verecek kadar da akıllıydınız. aklınız gelgitler yaparken çevremde neden hiç beni uyarmadınız? “iyi” gördüğünüze verdiğiniz “kötü” karşılıklarda neden aklınızı kullanamadınız?
başımı dayadığım omuz olmak istediniz. birini güvende hissettirmek, kendini güvende hissetmekten daha çok hitap etti asla itiraf etmediğiniz bencillik duygunuza. ben sizde hep güvendeydim, siz bende yalanda. yalan güzeldir, güzelse hep gitmek isteyen. gurur duymak zamanı: hepiniz fazlaca güzeldiniz,
hepiniz fazlaca güzelsiniz.
mutlu olmalısınız
çünkü;
hiçbirinizin gittiği geceyi unutmadım.
ama yalnızca birinizin ertesi gününü hatırladım.
1
sözlük yazarlarının kendilerine itirafları gibi bir şeydir.
hayallerim vardı benim.
ne de güzellerdi. odtüye gelecektik, genetik okuyacaktık, sonra da dünyanın en tanınmış bilimadamlarından olup babamın hastalığına çare bulacaktık.
bazen geriye dönüp bakıyorum da çok küçük ayrıntılar nelere mal oluyor.
şu an bulunduğum durumda da ülkeme yararlı olabileceğimi düşündüğümden burdayım, burda olacağım.
insanın hayallerinin peşinden koşması kadar hoş bir şey yok. özgürlük hissi hiçbir şeye değişilmez, değişilmemelidir de.
bazen kendime çok kızıyorum. diyorum ki olm, sen ne mal bi adamsın. mal adamı da geçtim, çok fazla başkalarını düşünüyorsun, başkaları için üzllüyorsun.
kendi kendime konuşmalarım devam ediyor. düşünüyorum, hakikaten de şu an arkasından küfürler savurmam gereken eski sevgilinin ardından bir vicdan azabı duyuyorum ve üzlüyorum. o beni üzmedi mi? üzdü elbet. ben de onu üzdüm.
bundan üç ay önce tek bir gözyaşı için hayatımı vermeye çekinmeyeceğim insanı ben şu an kastederek, hem de gerçekten, üzüyorum, gözyaşlarına boğuyorum. onunla son konuştuğumda bana diyor ki, "kanser olacağım senin yüzünden. yüzümden düşen bin parça, sigaraya dahi başladım, ama sen yoksun."
sanki kalbim, söz konusu tekrar birlikte olma konusunda gelince taş kesiliyor, onu düşünemiyorum.
kendime kızıyorum.
ve evet, onun için hala üzülüyorum...
#14649 raistlin |
15 yıl önce