1
tabiki çoğu insan bu soruyu sorarak çocuk yapmıyorlar. yani zaten bizim toplum yapısına göre biraz komik kaçıyor soru.
benim gözümde en keskin cevap insanların yaşlanınca yalnız kalmaktan korkmaları, tek kalmak yerine ona bakabilecek birilerinin olmasıdır. ikinci cevapsa eşler arasındaki monotonluk, yeni bir uğraş eylemi. ikincisi gayet saçma geliyor, şimdi düşünüyorum efem, eşimle her günüm aynı, iş ev ev iş, birbirimizden sıkılmışız, hayattan soğumuşuz filan, eeee hadi çocuk yapalım da, hayatımız renklesin.
ahah bu ne la manyak mısınız. birincisi birbirimizden sıkılmışsak büyük problem var demektir. çocuk yapmak yerine bu problem çözülmeli. çözülmüyorsa ayrılmak gerekiyordur. sonra acısını çocuk çekecek dimi düşüncesiz küpekler. ikincisi çocuk yapınca hayatın renklenmiyor, aksine kararıyor. la bildiğin her yerin eziş büzüş, çirkinlikten ölüyorsun, pinpirikli biriyseniz 9ay hamilelik üstüne bir de çıkarma dönemi sonrası 1 sene etti toplam 1 buçuk sene sevişemiyorsunuz. oğmay. meme kelimesi public bir hal alıyor, çünkü gittiğin her yerde memeni çıkarıp bebeği besliyorsun, (-hırdavatçı dükkanında gördüm, hem de keni ablam olur ) o da yetmiyor mastit filan oluyorsun, açılmıyor o memeler. göbek oluyor 3 kat. yağlı ve vıcık vıcık. her yerinden selülit akıyor, kendine vakit ayırmadığın için 2 ayda yaşlanıyorsun. tamamiyle kendine işkence, ama hayatımız renklensin........... *
işte hal böyle olunca 2. madde akıl almaz noktalara kadar ulaşıyor. bu bebenin büyüme dönemi ve anne babanın sorumsuzluklarına hiç girmiyorum, girersem roman olacak.
ha işte yaşlanma ve ölüm korkusu olayı kitliyor. bunun için de yine bu sıkıntıları çekmeyip evlat edinebilirsiniz sevgili çocuk severler. illa biyerinizden çıkarmak zorunda değilsiniz hemi?
bir de daha 23 24 yaşlarında daha sevgilisi bile olmayan insanlar çocuk yapma hayaliyle yanıp tutuşuyor. olm yapmayın yav, yemin ederim manyaksınız.
2
-uzun ve saçma entry-
sırf şu lanet şeyi anlamak için kitap okuduğumu biliyorum. çok kafasına takılmıyor mu insanın, nasıl olmuş da hiç sekteye uğramadan hep üremeye devam etmişiz? bir tarafımızdan sıvılar içinde bir canlı çıkartmışız? benim takılıyordu ve birkaç nokta dışında anlam veremiyordum bir insanın niye böyle bir zulmü kendine yapacağına. eşinle bir eserin olsun istersin, sevecek bir şeyin olsun istersin filan ama değer mi? belki ben hayvanca yaklaşıyorum diye düşünmüştüm ve biraz bakınıp konuyla ilgili bir kitap okudum.
bu kitap beni bu konuya daha da yüzeysel bakmaya yönlendirdi. bayağı bir süre çok uzmanmışım gibi "içgüdüsel olarak genlerini yaymak istiyorlar tabi", "bunların hepsi evrimsel süreçlerin sonucu .s.s" "şu şu tiplerdeki insanlar beğeniliyor çünkü x özelliği doğurganlığı gösteriyor .s" gibi düşüncelerle baktım insanlara. ki bence çok da mantıksız değil çünkü hayvanlar bu sebeple yapıyor aynını. düşündükçe geriliyorum.
tamam, çocuk sevebilirsin, kendi soyunu devam ettirmek isteyebilirsin, uğraş olsun istersin filan ama bunların hiç biri hala çok çok fazla insanın* hep hayatlarının çocuk sahibi oldukları aşamasına geçme hevesiyle yaşadıklarını mantığa dökemiyor benim için. paran yok, tavşan gibi ürüyorsun. üst entryde bahsedildiği gibi ilişkindeki sorunu dünyaya yeni bir can getirerek çözmeyi akıl edip yine ürüyorsun, sevecek bir şey olsun diye bir tane daha doğuruyorsun. hatta daha da ileri gidip ilk çocuk hasta diye ikinciyi doğuruyorsun deva niyetine. hasta olacağını bilerek doğuruyorsun bazen, ya da besleyemeyeceğini bilerek.
bunları düşündükçe bana bir daralma geliyor, "niye doğuruyonuz lan?" diye bağırmak istiyorum akrabalar arasındaki kızlara. son bir sene içinde yaklaşık üç kız evlendi, bunların ikisi hamile ve hepsi 18-23 yaşlarında. bundan önceki sene evlenip doğuran da 2 tane var. amaç nedir? tanıştığı insanla iki ay el ele gezip hemen evleniyorlar zaten, ama daha senesi dolmadan doğurmak nedir? Karşındaki adamı buna göre mi seçiyorsun? Hayattaki tek amacı liseyi bitirip, iyi kötü birini bulup çocuk yapmak olmuş herkesin. sonra bunların anneleri gelip bana "ottü'ye gitme orası komünüst dolu" "ben on tane üniversite mezununu cebimden çıkarırım" diye öğüt veriyorlar. çünkü kendileri öyle büyümüş. kadın bir bok yapmaz, evlenir, evinde oturur çocuğuna bakar. birey filan değilsindir, görevin kocana evlat vermektir diye uzatacağım ama konu başka yere kayacak, susuyorum.
pek bağlayamayacağım ama çocuk yapmak kendini yaşatmak gibi bencilce bir sebepten kaynaklansa da daha çok çocuk bakamayacak bir sürü insanın da kendine yaptığı, modası bir türlü geçememiş bir eziyettir, toplumsal dayatmadır. çocuğun olmayacaksa, adın yaşamayacaksa sen birey değilsindir. bekar insanlar da pek ciddiye alınmaz, mal emanet edilmez. çok sinirliyim. bırakın üremeyelim artık. illa bir şeyler sürdürülecekse seçin bir grup kaliteli insan onlar devam etsinler utopia dizisindeki hesap. gerçekten bir insan yetiştirecek kapasiteye ve isteğe sahip olmayan, abuk sabuk genleriyle geleceğin içine edecek insanlar yapmasın çocuk filan.
konu yine kaydı, çok agresifim bu konuda. anneme yapamadığım atarı burada yapayım. doğurmayın lan. lütfen. okuyanlardan bu düzensiz entry için özür dilerim. imam hatipler de kapatılsın, bi bunu sıkıştıramamıştım iyi oldu.
-uzun ve saçma entry-