10
her daim ihtiyaç duyduğum terapi. Ancak her geçen gün yaşım büyüdükçe ve tercihlerim netleştikçe bu da zorlaşıyor. ve ne yazık ki bu sadece benim için değil,herkes için geçerli bir durum.
9
gittikçe olgunlaşmamız, gerçekçi düşünmemiz ve insanları tecrübelerimizle daha kolay tanıyabilmemiz sebebiyle zaman geçtikçe zorlaşan durum.
8
bazı araştırmalara göre genç yetişkinlik* döneminden sonra daha da zorlaşan durum. hatta bu dönemden itibaren yaklaşık yedi yılda bir sosyal çevremizin* yarıya yakınını ile bağlarımızı yitiriyor ve nadiren yerine başkalarını koyabiliyormuşuz. yeni insanlarla tanışmaya hevesli olmayanlar orta yaşlardan itibaren arkadaşsız ve aileye bağımlı hale geliyorlarmış. deney ne kadar doğrudur, farklı bölgelerde benzerleri yapılarak doğrulanmış mıdır bilmiyorum ama düşüncesi korkutucu.
7
zorluğu, kolaylığı göreceli olmakla birlikte bu eyleme duyulan isteksizlik depresyon lehine bir bulgudur. "insanlardan kaçıyorsan depresyondasındır" demiyorum dostum yanlış anlama sadece lehte bulgu.
6
benim için çok kolay olan eylemdir. karşıdaki de benim gibiyse güzel arkadaşlıklar başlayabilir.
5
benim için çok zor olandır. sanırım ben ciddi ciddi arkadaş edinemiyorum artık buna her derseniz diyin asosyallik apatik vb. bu zamana kadar arkadaşlık kavramına inanabilecegim kimseyle arkadaş olmadım.genelde hep geçici arkadaslardi.bunu gördüğümden bende insanlarla tanismamayi tercih ediyorum.
4
genelde "selam, nasilsin, nasil gidiyor' gibi sorulardan sonraki sessizligi gecemeyenler icin iskencedir. bazen nasil olursa birkac kisiyle bunun otesine gecilir, o arkadaslar da zaten kolay kolay birakilmaz. en yakin arkadasimla lisenin ilk haftasi selam filan demeden yemek hakkinda konusarak tanismistik, sonra kopmadik cunku yemek onemli. diger bir yakin arkadasimla yine lisede muzik konusmustuk ilk, baska da yakin diyebilecegim biri yok zaten. onemli olan kisiliginizi belirleyen seyler uzerinden kurulan arkadasliklar, gerisi yalan. yemek ve muzik onemli.
3
aslında çok da zor olmayandır. sadece illa ki herkesle iyi arkadaş olamayacağını kabullenmek gerekir. bazı insanlarla iyi anlaşırsın bazılarıyla anlaşamazsın kaçarı yok.
(bkz: bana benim kafadan 7-8 kişi yeter)
(bkz: evet sen de o insanlardan birisin)
2
arkadaş olmayı geçtim, tanışmak bile çok yorucu geliyor. http://i.imgur.com/b7hkc2y.png
1
bazı insanların bir türlü başaramadığı eylem olmuştur. evet la başta benim. etrafımda sadece kendime benzeyen insanların olması da buna örnek mesela. ne bileyim normal bir insan hoşlanmadığı biriyle de selamlaşır filan zorunda kalır muhabbet eder insan ilişkileridir yalnız kalmamaktır vs vs. olm bende hiç olmadı bu yav. evet zorunlu muhabbetler yaptığım doğrudur, ama zorunlunun zorunlusu gibi düşün. deyişik. başlarda gel dışarı çıkıyoruz filan derlerdı, istemediğim için canım istemiyor derdim. e tabi sonradan çaktım ki bir teklife 5 defa canım istemiyor deyince bir daha aramıyorlar haliyle.
insan püskürtmenin en güzel hali. dürüst olmak! asdasd.
ne diyodum, işte etrafta sadece bana benzeyen insan var, ona bakıyom depresif, buna bakıyom asosyal, asdad. birbirimizi nasıl bulmuşuz acaba. heh işte mesela bu adamlarla tanışırken oturuyoruz, herkesin yaptığı gibi -heralde- neler yapıyorsun, işte hayatta nelerden zevk alıyon, ne sevmiyon, iş güç, okul, insanlar uzar gider. olay insanlarda kopuyor hacı. bu adamlarla oturduğum zaman özeleştri yapabiliyorum, istersem tanımayayım. bir insan kendini eleştirebiliyorsa samimidir. bunu karşıyla paylaşıyorsa öpülesi samimidir. ama diğer güruha bakarsak, oturuyorsun. bir anda çözemediğin geyikli voaahh ahahaoo lu muhabbetlere giriş yapılıyor. işte dıdısı dıdısıyla sevişmiş, o çocuk taşmış, bu kız götmüş, ebesiymiş çeşitli vızzıklar. ortamdaki hoş olmayan samimiyetsizlik de herkesin kendini hiç sıçmıyormuş gibi göstermeye çalışması. yani herlade ilk tanıştığın insanla çat diye hayatını konuşmazsın, ama o kasıntı şey varya anladınız bence, yok lan yok onu yapamıyorum ben. zaten ortamlarda hep muşmula olmuşumdur, iyice kütük birine dönüşüyorum. hoş değil.
tanım: mide bulantısına sebebiyet veren bir şey.