1
yurdum insanının bir an önce öğrenmesi gereken kavram. bilal'e anlatıyormuşçasına:
nedir: kişinin etrafında hayali bir çember olduğunu farz edin, mesela kişi merkezli 1 metre çapında bir çember. biri bu çemberin içine girdiği an çanlar çalmaya başlıyor, kişi tedirgin/rahatsız oluyor. tanımadığım* insan bana neden bu kadar yakın, keşke biraz daha uzakta olsa benden diyor. kendisi böyle hissettiği için de başkalarıyla daha makul bir mesafe koyuyor arasına.
neden önemli: açıkçası kişisel alana duyulan saygının direkt medeniyet seviyesiyle alakalı olduğunu düşünüyorum, azıcık medeniyetten zarar gelmez. diğer söyleyeceğim ise, evden çıkarken bile gideceğim yerleri, nerede kalabalık olur nerede sıra beklerim vs. düşünürken canım sıkılıyor artık. bazen kalabalığı görünce sırf şu yüzden işimi göremediğim oluyor. halbuki herkes birazcık daha duyarlı olsa daha az sinir stres sahibi olacağım, siz de olacaksınızdır.
uygulama: bu nokta biraz sıkıntılı. insanlar otobüste minibüste metroda mecbur üst üste sıkış tepiş gittiği için toplu taşımada pek de uygulanacak gibi görünmüyor. ama mesela atm sırası olsun, yemekhane sırası olsun, dolmuş sırası olsun işte bunlar hep alan. bir de şöyle bir sorun var, millet olarak hep yakınlarla enseye şaplak göte parmak ilişkilere alışık olduğumuzdan bu kavramın tam oturması pek mümkün değil gibi. olacağı yok ama insan bekliyor işte.
o zaman n'apıyoruz? önümüzdekinin götüne kadar girmiyoruz, nefesimizi ensesinde hissettirmiyoruz. yalnızca yayayken değil, trafikte de geçerli bunlar. mesafemizi koruyoruz. kişisel alanı hiçe sayanları caydıracak birkaç çözüm var aslında aklımda fakat yapsam saygıydı duyardı alandı diyemeden yerim herhalde dayağı. bir örnekle konuyu kapatıyorum: http://i.imgur.com/9qp79.jpg