2
Kendi halinde bir adam hemen hemen her gün gittiği bir parkta günün birinde çok güzel bir bayana rastlamış. O bayan da fırsat buldukça parka gelir, oyun oynayan, hoplayan, zıplayan çocukları izler, onlarla oynarmış. Adamın içinde bu hanımefendiye karşı güçlü bir sevgi tomurcuklanmaya başlamış.
Nihayet bir gün medeni cesaret gösterip bayanın yanına ilişmiş. Duygularını açmış, halini ayan etmiş. Kadın adamın duygularına karşılık boş değilmiş. O da adamın farkında imiş ve ondan hoşlanmıyor değilmiş. Ne varki kadının elleri yokmuş. Bu durumunu adama anlatmış. Adam dış görünüşe hiç önem vermediğini, önemli olanın insanın gönlünün bi tamam olması gerektiğini hatta onu bu haliyle daha çok sevdiğini söyleyerek kadını teselli etmiş.
Gel zaman git zaman ahbaplıkları epey ilerlemiş. Beraber mutlu mesut geziyor, şarkı türkü söylüyor, gülüp eğleniyorlarmış. Fakat bir gün adam bir de bakmış ki ne görsün: Kadının elleri çıkmış...
Şaşkınlıktan mı dersiniz, öfkeden mi bilinmez hemen duygularını şarkıya dökmüş:
"SENİ BEN, ELLERİN OLSUN DİYE Mİ SEVDİM?"
#88433 hem de ne |
10 yıl önce
1
vurucu bir şarkı sözü. eşsiz bestesiyle daha bi güzeldir. hele ki bir de müzeyyen senar'dan dinleniyorsa off of.
#86103 stfu |
10 yıl önce