1
tolstoy'un tasavvufla ilgilendiği dönemlerinde kaleme aldığı üç hikayeden oluşan eser. İlk hikaye melek, şeytan, tanrı motifleri içerse de "İnsan ne ile yaşar?" sorusuna bir cevap getirme niteliğinde olduğundan okunmaya değerdir. diğer iki hikaye ise daha çok psikolojik analiz ağırlıklı fikrimce daha güzel hikayelerdir. altığını çizdiğim kısımlardan bazıları:
“geri verseydiler çok daha iyi değerlendirebileceği, fakat zamanında değerlendiremediği geçip giden bu günler için ağlıyordu. ağlıyordu, çünkü o günler bir daha geri dönmeyecekti. hatıralar kendiliğinden canlanmaya devam ediyor, albert’in kemanı ise sadece ve sadece bir şey söylüyordu:
“güç, aşk ve mutluluk dönemi geçip gitmiştir. ve bir daha geri dönmeyecek. bunun için ağla, dök bütün gözyaşlarını ve bu dönem için akıttığın gözyaşları içerisinde de öl, bu sahip olabileceğin en büyük saadettir.”
“bir kişinin doyduğu yerde ikincisi de doyar.”
“sanatçı yaşlanmamalıdır, sanatın birçok şeye ihtiyacı vardır. en önemlisi ise ateştir!”
“güneşi bulutlar örtebilir, ancak o yine de ebediyen parlayacak.”
“sanat insanda olan iktidarın en yüce tezahürüdür.”
“biz sevdiğimiz kadınları bırakın soymayı, nuh’un iyiliksever oğlu gibi çıplaklıklarını örtmeye çalışırdık. evet, siz anlamazsınız böyle şeyleri…”
#53260 evgeny |
12 yıl önce
2
ortaokullar arası bilgi yarışmasında bu kitabın yazarını sormuşlardı da elenmiştik vesselam
#53301 halfman |
12 yıl önce