2
reddit'teki bir postta şarkıların ilişkisi ve olay örgüsü şöyle anlatılmış, çeviriden ötürü biraz kopuk ve abuk görünüyor ama olduğu kadar: albüm garez* ile başlıyor, sonra sabırlı olmanın gereği anlatılıyor* ve iletişimin önemi vurgulanıyor*. o an sonsuz olduğumuzun farkına varıyoruz*, hayatımızdaki parazitlerden kurtuluyoruz* ve insan halimizle aydınlanmanın sınırlarını zorluyoruz(lateralus, disposition-reflection-triad).
disposition, reflection ve triad albüme nokta koyan üçlü, yine aynı reddit sayfasından başka bir post ile açıklayacağım, posta sadık kalmak için de journeyman ifadesini kullanacağım.
-disposition
Mention this to me
Mention something, mention anything
Mention this to me
Watch the weather change.
disposition'da journeyman'in kafası karışık, adeta birinden, bir şeyden herhangi bir müdahale bekliyor ve yolunu buna göre çizecek, kişiliğini değiştirecek. watch the weather change kısmında journeyman'in olaylara bakışının, ilişkilerinin değişmesinden bahsediliyor.
-reflection
i have come curiously close to the end, down
Beneath my self-indulgent pitiful hole,
Defeated, I concede and
Move closer
i may find comfort here
i may find peace within the emptiness
How pitiful
It's calling me...
And in my darkest moment, fetal and weeping
The moon tells me a secret - my confidant
As full and bright as I am
This light is not my own and
A million light reflections pass over me
its source is bright and endless
She resuscitates the hopeless
Without her, we are lifeless satellites drifting
And as I pull my head out I am without one doubt
Don't wanna be down here feeding my narcissism.
i must crucify the ego before it's far too late
i pray the light lifts me out
Before I pine away.
So crucify the ego, before it's far too late
To leave behind this place so negative and blind and cynical,
And you will come to find that we are all one mind
Capable of all that's imagined and all conceivable.
Just let the light touch you
And let the words spill through
And let them pass right through
Bringing out our hope and reason...
before we pine away.
reflection'ın başında how pitiful'a kadar olan kısımda journeyman'in ego illetinden nasıl başının yandığı, kendine olan nefreti ve depresyonu yüzünden kendini bitirmeye ne kadar yaklaştığı anlatılıyor. it's calling me de kendini bitirmeye çağrı veya doğru yolu bulmaya çağrı olabilir. her iki yol da kaynağa tekrar ulaştıracaktır. şarkı ilerledikçe journeyman, hem kendinin, hem ay'ın hem de diğer her şeyin ışığının kaynağının bir olduğunu anlıyor. akabinde journeyman yolunu çiziyor, egosuyla baş edebilmek için canla başla çabalaması gerektiğini biliyor. ışıktan da kendisini kaldırmasını istiyor. şarkının sonu yeterince açıklayıcı olduğu için tekrar yorumlama ihtiyacı görmemiş yazar. ama bir nokta var ki şu iki şarkıda anlatılan journeyman'in aslında hepimiz olduğu çıkıyor ortaya, sonlarında kendimizi onun yerine koyuyoruz**.
-triad ise enstrümantal bir parça, çıktığımız yolda ego-mind savaşı verirken duyduğumuz sesler imiş yazara göre.
son olarak albümü tek satırla özetlemek gerekirse: spiral out, keep going!
1
`tool`'un kanımca mükemmeliyete ulaştığı albümü, saatler boyunca baştan sonra dinlenebilir. ayrıca aynı ismi taşıyan şarkısı da şahanedir.
#45894 satyrs |
13 yıl önce