1
bir arkadaşımla lisedeyken aramızda geçen gerçek bir diyalog
arkadaş : hayat ne güzel lan..
ben : neresi güzel lan.. deli mi sikti seni ?
a: yok la ?! baksana olm dışarı grafikler filan süper..
b: aklını sikeyim senin..
a: hemde hd kalitesiyle amına koyim.. hehe
diyaloga konu olan başlıktır..
#27260 mt2atakan |
14 yıl önce
2
sevdiğin kızın senin ona karşı ne hissettiğini bildiği halde sana sevdiği çocuktan bahsetmesidir
#64748 dadada |
11 yıl önce
3
Uğruna ölebileceğiniz insanlar günün birinde sknizde bile olmuyor ve biz buna Hayat diyoruz
4
felsefenin beslendiği kaynaktır. gerek alkollüyken, gerek ayıkken üzerinden felsefeler yapılır. *
#64813 hyena |
11 yıl önce
5
hayat felsefedir-felsefe hayattır
6
mor ve ötesi'nin bir parçası.
"uğraş didin farklı şeyler yapmak için
üç kişi ya da beş kişi anlar..." diyerek başlar.
#70373 dadada |
11 yıl önce
7
Otobüsün sol camından etrafı seyrederken, sağ camından kaçırdıklarımızdan ibarettir bazen
8
çok şeydir. hiç sayamayacağım kadar iyi, ve kötü şeydir. ne olduğunun, neden var olduğunun sorgulanmasını sevmez. sorarsan seni dışarıda bırakır, seni soyutlar, ve bunu düzeltmek için kılını kıpırdatmaz.
bazıları için bazen iyi olur bazen kötü, bazılarınınsa hep kötüdür. nasıl hep kötü olabilir ki? hiç mi iyi bir şey tatmamıştır hayatta, güzel bir şeyler yaşamamıştır. yoo yaşamıştır tabi. ama bu hayata mal edilecek güzellikler değildir. aslında sorun şu ki, güzel hayat nedir? paranın olması mı, sevmek mi sevilmek mi, sevdiğin işi yapmak mı? bilmem. şunu biliyorum, hayatımın en mutlu anındayım desem bile içimdeki o ufak şey bana tüm bunların anlamsız olduğunu söylüyor. belki gerçekten mutlu anın ne demek olduğunu bilmediğimdendir.
aslında sadece iyi bir şeylere ulaşabilmek için gösterdiğimiz çabadan ibaret bu kavram. iyi bir şeylere ulaşmaya çalışıyoruz da,hep içinde bulunduğumuz zaman kaçıyor. mesela bunları düşünmek yerine iyi bir şeyler yapmalıydım, ama bunun için ne maddi gücüm, ne sosyal çevrem, ne de bir isteğim yok. istek olayı zaten tamamen zamana bağlı olarak kaybolan bir şey.
içinde bulunduğumuz ortam zaten kendimizi tamamen insanlardan soyutlamaya koşullanmış. bunun şikayetçisi olup da bu tavrı sergilemek de ilginç bir şey. mesela herkesin birbirine güvendiği bir ortamda yaşamak isterdim, herkes istemez mi? ama kimse kimseye güvenmiyor, herkes birbirinden nefret ediyor. bunu değiştirmek için gösterilen çabaların da boş olduğunu son 5-6 senede gördük. ee yani, bu mudur yaşayacağımız hayat. bazen hep ergenmişim gibi hissediyorum, çünkü klişe 18 yaş lafı "hayat çok boktan yea" cümlesini her gün iliklerime kadar hissediyorum. beni motive eden tek şeyse aslında sadece bulunduğum ülkeden kaynaklı psikolojimin bozulmuş olması. hayal kuruyorum belki, ama yine diyorum belki, insanlara sövmeyeceğim, stressiz yaşayabileceğim başka bir yer vardır.