1
anne baba hırsına kurban giden çocuktur.
kurban gitmek ifadesini kullandım, zira bu çocuk ilkokul 1. sınıfa başladığında su gibi okuma biliyorsa bunun sebebi kuşkusuz ki hırs küpü anne babasıdır.
çocuğun henüz dünyayı, insanları, arkadaşlarını, hayvanları keşfetmesi gerektiği dönemde "her şey" öğretilir, ki ilerde çocuk zorluk yaşamasın, sınıfta en birinci olsun, ortalığın afedersiniz amna koysun falan.
neden? çünkü küçük ali'nin daha 1. sınıfa başlamadan olacağı şeyin kararı verilmiştir, doktor olacaktır! bunun için de sınıfının en başarılı, en çalışkanı olmak zorundadır.
görüldüğü gibi, çocuklar daha ilk dakikada bir kavga, bir arena ortamına sokularak aralarında bir rekabet oluşturuluyor.
yazık. bu çocuğa acırım ben. zira ailesi buna iyilik yaptığını zannediyor ama çevremde bu tür çocuklara dikkat ettim, birinci sınıfı "yata yata" geçiyorlar akranları düz, eğri ya da sağa yatık çizgiler çekmesini öğrenirken.
ancak aynı rahatlığa alışan öğrenci maalesef özellikle 3. ve 4. sınıflarda (ve izleyen yıllarda) çok zorluk yaşamakta. bu düşüşün öğrencide getirdiği psikolojik yıkımın faturası ise hem çocuğa hem de aileye kesiliyor doğal olarak.
inanın hiç gereği olmayan bir şey. bu kadar hırs yapmaya hiç gerek yok. bırakın çocuğunuz bir şeyleri öğrenmenin zevkini yaşasın, yanlış yapsın, doğru yapsın, soru sorsun, cevap bulsun, kendisi keşfetsin..
#64243 stfu |
11 yıl önce
2
ben. tarif edildiğinden ziyade bazen çocuğun ilgi ve alakası dahilinde kendiliğinden de gerçekleşebilir. abim ödevlerini hep dedeme ve babaanneme yaptırdığı için küçükken ben de hep oturup onları izlermişim, sonra da öğrenmişim.nasıl olmuş ben de anlamadım. ama çocuğun okuldan sıkılmaması için okumayı zamanında öğrenmesi gerek diyen birilerini duymuştum.
#64612 mavi |
11 yıl önce
3
çocuk zekiyse ve kendi isteğiyle öğrenmişse candır. okuyor efenim durduramıyoruz.
4
birinci sınıfı atlayarak ikinci sınıfa geçen çocuk olabilir. olmasa iyidir.
5
bendim o çocuk. annemlere hep şey demişler, işte öğrenmesin okula ilgisi olmaz falan filan. ama ben çok merak ederdim, gerçekten çok istedim okuma öğrenmeyi. masaya oturttum annemle babamı ve direttim. onlar da birbirlerine napcaz biz bu çocukla melahat bakışları fırlattıktan sonra öğrettiler okumayı. okula gerçekten müthiş bir ilgi duymadım başladıktan sonra ama bunun okumayı önceden öğrenmeye değil, okulun çocuğa sevdirilip sevdirilmemesine bağlı olduğunu düşünüyorum. okul hayatımın hiçbir döneminde de herhangi bir sorun yaşamadım, notlarım gayet iyiydi. velhasıl bu iyidir bu kötüdür diye bir sonuç yok ortada. zorla öğretmek saçmalıktır, zorla öğretmemek de.
6
genelde kıskanılan çocuktur. matematik yapmaya çalışırken sen soruyu okuyana kadar soruyu çözen çocuktur. öğretmenin okuma parçalarını hep okuttuğu çocuktur. sınıfın geri kalanı zaten ismettir.
7
ben de onlardan biriydim. ya yakınımızdaki tırt okula gidip 2. sınıftan başlayacaktım, ya da zor bela kabul edildiğim görece daha iyi okula gidip herkes gibi 1. sınıftan başlayacaktım okula. ailem yaşıtlarımla birlikte olayım diye biraz daha uzaktaki okula verdi beni. 4 yaşından beri okuma bilirdim ben, şu anki halimden daha zekiydim muhtemelen.
matematik dersinde kullanmak için herkese sarı bir problem kitabı aldırtmıştı hoca, bana aldırtmamıştı. ben onları çözebilecek seviyedeydim nasıl olsa, benim yapmama gerek yoktu. ben böyle üzüldüğümü, dışlanmış hissettiğimi daha da bilmem. koşa koşa gittim anneme, anne bana aldırtmıyorlar kitabı diye. sonradan annem konuştu hocayla da sınıfa dahil oldum ucundan kıyısından. yıllar geçti o hoca gitti başkası geldi yerine. hiç bir soruda ben tahtaya kaldırılmadım, söz hakkı verilmedim. herkes sınıfta eşit seviyeye gelsin kafasındayken hoca, benim hevesim kaçtı, okuldan soğudum. ha çok mu zeki bir şeydim, hayır. o zamana göre sadece yaşıtlarımdan az daha iyi bir durumdaydım, şimdi öyle bir şey yok pek tabii. özetle iyi değildir okuma bilerek okula başlamak, biraz üzer, kalp kırdırır.
8
başarısız olma ihtimali çok düşük olan çocuktur. her kimi tanıdıysam böyle önceden öğrenen, başarılı oldu. kendi çocuğunuz olursa siz de öğretin efenim.
9
4 yasindayken zamaninda liseyi 22 yasinda zar zor bitirmis buyuk ihtimal hic kitap okumamis sarhos bir baba tarafindan* ogrenen benim de dahil oldugum cocuk tipidir. birinci sinifta ogretmenin sizden ve ailenizden nefret etmesine, her firsatta asagilamasina sebep olabilir, akil erdirmek zordur. iyi yanlari da vardir, siniftakiler tahtadaki heceleri gevelerken kitap filan okuyabilirsiniz ama dedigim gibi cins bir ogretmeniniz varsa sizi zorla yeni ogreniyormussunuz gibi okutmaya calisir, okudugun kitabi kabullenmez ozet yazdirir. gereksizdir.
10
bunlardan biri de bendim. 3 yaşımda bir restorana gittiğimizde masa numaralarını saymamla farkına varmışlar. ondan sonra getirdikleri rasgtele gazetelerin, kitapların seçtikleri yerlerini okuyabiliyormuşum. bizimkilerin dediğine göre kral tv'deki top 10 listelerinin bayağı etkisi olmuş.