1
bazen insana öyle bir hal gelir ki adı yoktur, ancak tam budur.
bir sürü iş, ödev, görev birikir.
hay aksi siz bütün gün uyumak istersiniz.
bir süre uyur.sonra da netten dizi izlersiniz...
#62093 yudum |
11 yıl önce
2
(bkz: hiçbir şey bilmediğin halde çalışacak konu bulamamak)
#62107 calculus |
11 yıl önce
3
ne yapmak istediğine karar veremediğinde de ortaya çıkabilecek durum.
4
eh zibilyon tane maddelik bir yapılacaklar listesi hazırlanmışsa olağan bir durum. bir de zamanı iyi planlayamamak da var. ekonomik sebepleri de unutmamak lazım.
5
genel yaşam tarzım
#62140 respector |
11 yıl önce
6
şudur: http://24.media.tumblr.com/7c229d6292f544134ee6a50a18a9caeb/tumblr_moqyk0ik2s1r4jw3fo1_500.jpg
7
Başka bir versiyonu (bkz: yapılması gerekenleri yapmak istememek)
#70835 saderin |
11 yıl önce
8
efendim (bkz: Trafik ışıklarında ki sarı ışık gibi olmak )
ayrıca (bkz: bir şeyler için var olup ama bir boka yaramamak )
9
çoğu insanın hayatının özeti. planlar yapılır, şunu yapıcam bunu yapıcam diye kafada kurulur, kurulur, kurulur... sonuç: mümkün olduğunca az şey yaparak günü geçirmek. o planlar kafanın bir köşesinde durmaya devam eder, biraz daha ertelenir ama yapacak moda girdiğinizde zamana bağlı planlar için çok geç olabilir. bir söz vardı, "yarın bir şeyleri ertelediği için bugünkü kendine kızıyor olacaksın" gibi, eğer sözü doğru hatırlasam etkili bir yazı olacaktı ama neyse, fikir buydu. İşte "yarın başlarım", "haftaya hallederim", "okul bitsin bakarız" gibi bahanelerle erteleyip durmaktansa o an tam olarak karar verip başlamak lazım bir şeyler yapmaya, yoksa arkası hiç gelmiyor ve sürekli keşke diyerek bomboş yaşayıp gidiyoruz.
Bir de şöyle bir sorun var, yeni bir şeye el attığımızda kimimiz herkesle paylaşmak istiyoruz, kimimiz bir sonuca ulaşana, kesinleşene kadar kendine saklamayı tercih ediyor**. İkinci gruptaysanız ve birilerine anlatmak isteyip de zorlanıyorsanız boş verin, bir word dosyasına kısa notlar almak şeklinde bile olsa bir günlük tutun ve ara ara geri dönüp kontrol edin birkaç hafta önceki kendinizi. İşe yarayabilir kendini iyi hissetmek, minik değişimleri görmek açısından. Ya da her önemli gelişmede kendinizi ödüllendirebilirsiniz. Yemek olur, kıyafet olur, yeni bir kitap vs. birçok şey olabilir. Ki zaten kendi başına küçücük de olsa adımlar atmaya başladığını fark edince bunlara gerek kalmıyor bile. Mutlu olup içinizden takla atıyorsunuz.
Tek gereklilik; şimdi başlamak lazım, iki dakika sonra değil. Yani belki bi beş dakika sonra. Yoksa birkaç saat uzanıp akşama mı bıraksam?* Aslında sömestrda evde bol bol vakit olacak, o zaman rahat rahat yapılır...* Şaka bir yana cidden bir "dur!" deyip o popoyu kaldırmak lazım, nereye kadar böyle di mi... Evet. Bu entry iki paragraf önce biterdi ama sonunu getiremedim.*
10
Günümüzde çoğu insan bu dertten muzdarip. Zaman bizi tembelleştirdi sanırım. İstiyoruz, istiyoruz ve istiyoruz. Ancak nedense yeteri kadar çaba göstermiyoruz. en kolay yolu seçiyoruz her zaman. biraz zoru görünce neyse bi dursun şimdilik deyip sıvışıveriyoruz. Oysa ne güzel demiş sezen aksu: ne söylesen, ne beklesen / yaradandan ya da kaderinden / ele geçmez istediğin / uğruna savaş vermediysen... savaşmayı unutmuşuz biz.